حضور رژیم صهیونیستی در منطقه خلیج فارس می تواند آغاز یک چالش جدی باشد. جمهوری اسلامی ایران با تشکیل محور مقاومت و همکاری با آن، عملا سیاست دور سازی رژیم صهیونیستی از مرزها را دنبال کرده است و سیاست دفاعی ایران در طول سال های اخیر، رها سازی مرزها از هر نوع درگیری و تجاوز خارجی بود. جمهوری اسلامی ایران ،سازمان منافقین را با همکاری دولت عراق از مرزهای ایران دور ساخت. داعش را از 40 کیلومتری خود عقب نشاند، سبب خروج آمریکا از غرب آسیا شد و عملا کمربند امنیتی به وجود آورد که در آن سیاست رسمی و اصلی اش، مقابله با تل آویو و سرکوب اراده های راهبردی و قدرت ژئواستراتژی صهیونیست هاست. حالا اعلام حضور رژیم صهیونیستی در یک ائتلاف دریایی علیه ایران، آن هم در خلیج فارس پیام واضحی از سوی واشنگتن به تهران است که تنش در خلیج فارس افزایش می یابد و به طور حتم ایران در این زمینه سکوت نخواهد کرد. همچنان که سخنگوی وزارت خارجه ایران به این موضوع واکنش نشان داد و گفت: «جمهوری اسلامی ایران معتقد است اصل این ائتلاف تنش زاست و هرگونه حضور احتمالی رژیم اشغالگر قدس در این ائتلاف خودخوانده را، که وجود نامشروعش در خاورمیانه اساس ناامنی و بی ثباتی است، تهدیدی آشکار علیه امنیت، حاکمیت و تمامیت ارضی خود و عاملی بحران آفرین و بی ثبات ساز در منطقه خلیج فارس تلقی می کند و در چارچوب سیاست بازدارندگی و دفاعی کشور، حق مقابله با این تهدید و دفاع از خود را محفوظ می دارد و در عمل به آن در چارچوب سیاست دفاعی کشور، تردیدی ندارد و مسئولیت کلیه عواقب این اقدام خطرناک برعهده رژیم آمریکا و رژیم نامشروع صهیونیستی خواهد بود.» اگر بخواهیم موضع گیری وزارت خارجه ایران را بر پایه تحلیل گفتمان، تحلیل و بررسی کنیم، اهمیت این واکنش شاید در ردیف یکی از مهم ترین اتفاقاتی باشد که در سال گذشته، وزارت خارجه کشورمان به آن واکنش نشان داده است.
یک: ایران حضور رژیم صهیونیستی را تهدید امنیت ملی، حاکمیت و تمامیت ارضی خود معرفی کرده است. در طول چهار دهه گذشته هر جا ایران موضوعی را تنش زا دانسته، تلاش کرده است با رویکرد «صبر استراتژیک» آن را تحمل کند اما در قبال پرونده هایی که حاکمیت و امنیت ملی اش را درگیر می سازد، هیچ گاه از رویکرد «صبر» استفاده نکرده و عملا به پرونده ورود و تلاش کرده تا معادلات صحنه را به نفع خود تغییر دهد. در واقع ایران بدون لحظه ای درنگ، به پرونده ای که امنیت ملی و حاکمیت اش را درگیر سازد ورود می کند و در برابر آن موضع جدی اتخاذ خواهد کرد. باید درک کرد چنین موضعی به طور حتم علیه کشورهایی خواهد بود که در این ائتلاف حضور دارند.
دو: دست ایران برای درگیری با رژیم صهیونیستی در خلیج فارس باز است. صهیونیست ها در چند موضع نظامی در سوریه علیه ایران اجرای آتش توپخانه، موشکی و هوایی داشتند که هر یک با واکنش سخت ایران مواجه شد و عملا ایران نشان داد به هیچ عنوان در برابر رژیم صهیونیستی سکوت نخواهد کرد. حضور صهیونیست ها در خلیج فارس به طور حتم تهران را ترغیب خواهد کرد تا برای مهاربیشتر تل آویو دست به اقداماتی در مدیترانه و محیط پیرامونی رژیم صهیونیستی بزند که برای اسرائیل، گران تمام خواهد شد.این اقدام می تواند حتی در سیاست «اقدام متقابل» به تجهیز حزب ا… یا حتی ارتش سوریه به قایق های تندرو و نیروی دریایی لازم برای مهار رژیم صهیونیستی در مدیترانه منجر شود. موضوعی که می تواند کفه معادلات در دریای مدیترانه را کاملا تغییر دهد.
سه: همان طور که مطرح شد به نظر می رسد ورود رژیم صهیونیستی به این ائتلاف را باید مسئله ای قابل توجه قلمداد کرد که با هدف افزایش سطح تنش ها در منطقه از سوی آمریکا و انگلیس دنبال می شود . بدیهی است ایران تا به امروز برای کشورهای همسایه خود در خلیج فارس سیاست خصمانه یا متقابل به مثلی استفاده نکرده اما، حضور نظامی رژیم صهیونیستی می تواند این پیام جدی را برای کشورهای منطقه داشته باشد که ورود به این ائتلاف برای آنان خطرات جدی خواهد داشت و موضوع صرفا حضور اسمی یا نمایشی در یک ائتلاف نخواهد بود. باید منتظر ماند و دید آیا صهیونیست ها حاضر به ریسک در این سطح هستند یا خیر؟
منتشر شده در روزنامه خراسان 20 مرداد 1398
