مقاومت در روز چهارشنبه در یک حمله واکنش‌گرا به صهیونیست‌ها پاسخی «کوتاه اما مشخص» به بیش از 40نقض حریم و حملات تل‌آویو داد. این حمله توسط ارتش سوریه و اتاق عملیات مقاومت طرح‌ریزی شد و ظرف مدت کوتاهی اهداف گوناگونی از صهیونیست‌ها را هدف قرار داد.
رسانه‌های صهیونیستی به فاصله کوتاهی از حمله خمپاره‌ای رژیم صهیونیستی به شمال استان قنیطره سوریه، از به صدا در آمدن آژیر خطر در بلندی‌های جولان خبر دادند. سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی ادعا کرد «بیش از ۲۰فروند راکت از سمت سوریه به فلسطین اشغالی شلیک شده که برخی از آن‌ها رهگیری شده‌اند.»
روزنامه هاآرتص نیز نوشت «برخی از راکت‌های شلیک‌شده از سوریه از سامانه گنبد آهنین عبور کرده و باعث ایجاد خسارت‌هایی شده‌اند.»
نکته قابل تأمل تمام راکت‌های شلیک شده به اهداف نظامی بود و صهیونیست‌ها نمی‌توانند ادعا کنند این راکت به مراکز شهری یا شهرک‌های اشغالی اصابت کرده است. تمام 10 هدف مورد اصابت راکت‌های شلیک‌شده قرار گرفت و مراکز 10گانه مورد اصابت از مراکز حیاتی و بسیار مهم ارتش صهیونیستی در منطقه جولان اشغالی بود.
اما نکته بسیار مهم انتخاب مرکز یگان 9900سرویس جاسوسی اسرائیل در سری‌ترین نقطه و امن‌ترین نقطه جولان بود. این مرکز وظیفه شنود، هماهنگی و اتاق عملیات سری ارتش اسرائیل علیه مقاومت بود. حتی اخبار میدانی حکایت از آن دارد اصابت موشک به این مرکز آنقدر شوکه‌کننده بود که مقامات امنیتی اسرائیل نتوانستند گزارشی از این مرکز و کارکردهای آن برای افکار عمومی خود منتشر کنند.
این اتاق ضمن وظیفه شنود و جاسوسی از اهداف مقاومت در خاک سوریه، وظیفه هدایت آتش و عملیات علیه شهرک البعث در قنیطره را نیز برعهده داشت. این مرکز مهم‌ترین هدف مقاومت در طول یک دهه اخیر در سرزمین‌های اشغالی است. مرکزی که وظیفه هدایت ترور بسیاری از فرماندهان مقاومت و مدیریت هواپیماهای بی‌سرنشین و هلی‌کوپترهای جوخه ترور را بر عهده داشت. بعضی از نوشته‌ها حکایت از آن دارد که ترور شهیدان مغنیه و الله‌دادی نیز توسط همین مرکز صورت گرفت و این تبادل آتش نشان از اشراف کامل اطلاعاتی مقاومت نسبت به اهداف احتمالی حمله واکنش‌گرا به رژیم اشغالگر قدس است.
نکته دیگری که نباید فراموش کرد حمله تل‌آویو پس از واکنش مقاومت به حمله اولیه اسرائیل است. در این حمله تعداد بالایی هواپیمای جنگنده و بی‌سرنشین اسرائیلی به سمت خاک سوریه آمدند که سیستم پدافندی ارتش سوریه توانست ضمن از بین بردن بخشی از موشک‌های شلیک شده از این جنگنده‌ها، دو جنگنده پیشرفته این رژیم را هدف قرار دهد. این موضوع در اخبار کمتر دیده شد و برای صهیونیست‌ها هم گران تمام شد. از طرفی اخبار حاکی است این تبادل آتش منجر به هلاکت چندین افسر ارشد ارتش اسرائیل شد که مسوولیت عملیات در بخش‌های مختلف خاک سوریه را داشتند.
بر همین اساس باید در چند هفته آتی شاهد انتشار خبر ساختگی مرگ این افراد در یک تصادف یا یک مأموریت داخل سرزمین‌های اشغالی توسط رسانه‌های رسمی اسرائیلی باشیم. در قبال آن حمله اسرائیل به خاک سوریه فاقد تلفات انسانی بود و این نشان می‌دهد اهداف مورد نظر اسرائیل توسط مقاومت و ارتش سوریه شناسایی و قبل از واکنش به حمله مقاومت تخلیه شد یا در قالب دیوار پدافندی حمایت شد. آمار تبادل آتش دو طرف پیام‌های مختلفی را نشان می‌دهد.
نخستین پیام این تبادل آتش، آمادگی ارتش سوریه و محور مقاومت به حملات دیگر و فراغت بال مقاومت برای واکنش به صهیونیست‌هاست. پیش از این اسرائیل تصور می‌کرد با درگیری مقاومت در انتخابات عراق و سوریه، مسائل سیاسی مانع از تبادل آتش در سطح میدان نبرد می‌شود اما مقاومت نشان داد مسائل سیاسی از میدان جداست و نمی‌گذارد سیاست مانع از پاسخ متقارن شود.
پیام دیگر مقاومت، تنوع اهداف نظامی امنیتی در سرزمین‌های اشغالی است. مقاومت نشان داد می‌تواند در نبرد نظامی گزینه‌هایی را هدف قرار دهد که صهیونیست‌ها از اطلاع آن توسط مقاومت شگفت‌زده شوند. اهداف نظامی و امنیتی که برای اسرائیل پر هزینه و غیر قابل جبران باشد. حمله به یگان9900 یکی از این دستاوردهای میدانی در تبادل آتش بود.
دیگر پیامی که شاید از این تبادل آتش بتوان دریافت، استقامت محور مقاومت به‌ویژه دمشق بر پاسخ متقارن نظامی است. بسیاری از
تحلیل گران تصور می‌کردند دمشق قدرت پاسخگویی در چنین شرایطی ندارد و این اقدام ریسک بالایی خواهد داشت. اما دمشق و متحدان این واکنش را نشان دادند و به طرف مقابل فهماندند اگر باز دست به تجاوز به حریم و سرزمین سوریه بزنند گزینه‌های متفاوت و متنوعی
روی میز است.
و در نهایت پیام آخر حمله واکنش گرای مقاومت به رژیم اشغالگر قدس، مسأله محوری و اهمیت پرونده فلسطین برای آن‌هاست. پیش از این هفت سال سوریه و دیگر کشورهای حامی مقاومت درگیر یک جنگ تمام‌عیار با تکفیری‌ها بود و گروهی معتقد بودند این جنگ موجب شده پرونده فلسطین فراموش شود. روزهای آتی سال‌روز تأسیس رژیم اشغالگر قدس یا همان روز نکبت است. این حمله پیام جدی بودن «مسأله فلسطین» را دوباره در تحلیل‌ها برجسته کرد. باید منتظر ماند و دید آیا تل‌آویو دوباره ریسک حمله به سوریه را می‌پذیرد یا درسی شده که در آینده با دقت بیشتری دست به اقدامات بی‌خردانه بزند یا خیر!
منتشر شده در روزنامه صبح نو 22 / 2/ 97
