پاسداری از قانون در مذاکرات هسته ای

مذاکرات در حالی تمام شد که بعضی ها فکر میکردند آغاز آن در زمان دولت یازدهم بود. در حالی که طبق اعلام رسمی رهبری معظم انقلاب اجازه آن در دولت دهم داده شد و این مذاکرات با وساطت عمان آغار گردید. در نهایت پس از 2 سال مذاکره فشرده و سخت جمع بندی مذاکرات اعلام و تیم های مذاکره کننده به کشور خود برگشتند. بر همین اساس چند نکته بایستی مورد توجه قرار گیرد:

مذاکرات در شرایطی اتمام رسید که عده ای بدون بررسی متن خبر از پیروزی می دادند و عده ای دیگر نیز خبر از شکست در برابر سپاه ابرهه! اما هر کدام یک منصفانه اگر قرار بود متن را بررسی کنند می توانستند منصفانه آن را ارزیابی و مورد توجه قرار دهند. در واقع کسانی که با عجله می خواهند مذاکرات را تخطئه و یا کاملا پیروزی بدانند هر دو در اشتباه هستند و مذاکرات نوعی بده و بستان منطقی و در معادلات انقلابی است که بایستی بر اساس محاسبات عقلانی شکل گیرد.
مذاکرات قرار است در مسیر خطوط قرمز قرار گیرد و این خطوط قرمز مستقیما در جلسه سران و کارگزاران نظام در ماه رمضان از سوی رهبری مورد تبیین قرار گرفت و به طور حتم نهاد های ناظر از جمله مجلس شورای اسلامی بایستی در چنین مسیری ارزیابی داشته باشند. همان طور که رهبری بارها فرمودند در جزئیات ورود نمی کنند و این نهادهای مربوطه هستند که موظفند بر اساس وظیفه قانونی به جزئیات بپردازند.
ارجاع جزئیات و صحت و سقم مذاکرات به مجلس و نهادهای مربوطه نشان می دهد که رهبری در عین عهده داری هدایت ملت و انقلاب، اولین پاسدار انقلاب و قانون اساسی است و قانون گرایی را به عنوان یک وظیفه شرعی قلمداد می نمایند. ایشان می توانست با یک اعلام مسیر تصویب قانون را مشخص کند اما ایشان آنچنان نسبت به قانون و مسیر قانونی تاکید دارند که نشان از عزم جدی آیت الله خامنه ای بر مسیر قانون گرایی در کشور است. رهبری مستقیما نتیجه مذاکرات را به قانون ارجاع داد تا نهادهای قانونی از جمله مجلس و شورای عالی امنیت ملی ریزجزئیات را طبق قانون بررسی نموده و در صورت مغایرت نداشتن با خطوط کلی تصویب نمایند.
تیم مذاکره کننده تیم بسیار متقی و متعهد و متخصص است. بر اساس گفتگوهای منتشر شده از سوی صاحبنظران چه جریان اصولگرا و چه جریان اصلاح طلب، هر دو گروه به عین معتقد هستند تیم مذاکره کننده دارای تخصص و تعهد لازم بودند و این بسیار کمک کرد و منجر شد تا مقاومتی جانانه در مذاکرات به وجود آید
در طول مذاکرات عده ای بیان می داشتند که آب خوردن مردم به تحریم ها مربوط است و بلعکس رهبری معظم انقلاب با حمایت های جانانه و نشان دادن توان مقاومتی ایران به ویژه جمله ی « کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان، ژنو و نیویورک نیست » مستقیما این پیام را صادر کرد که جمهوری اسلامی ایران هرچند در تحریم ها دچار خسارت هایی شده است اما می تواند با مقاومت توطئه ی بدخواهان خود را خنثی سازد و نیازی به مذاکرات ندارد. تا جایی تیم مذاکره کننده با دست پر در هر سفر به میز مذاکره بر میگشتند.
حال چه مذاکرات به نتیجه برسد و چه نرسد جمهوری اسلامی ایران ضرری نکرده است. جمهوری اسلامی ایران توانست به جهان اثبات کند در مبارزه با تروریسم و اشاعه تسلیحات کشتار جمعی عزمی جدی دارد و هیچگاه از هیچ گروه تروریستی و هیچ سلاح کشتار جمعی حمایت نمی کند و بلعکس هیچ کشوری در دنیا نیست به اندازه جمهوری اسلامی ایران از این دو عنوان آسیب دیده باشد. آمارهای قربانیان تروریستی از سران قوا تا کودک گرفته و بمب های شیمیایی و ده ها مورد دیگر در 8 سال دفاع مقدس گواه این مدعاست. بر همین اساس انقلاب اسلامی ایران با صبر و مقاومت این پیام را به جهانیان صادر کرد. از سویی هرچقدر هم تحریم ها برداشته شود مشکل اقتصادی حل نمی شود. کارشناسان و اساتید مسائل اقتصادی به این مسئله گواهی می دهند کشوری که دروازه های خود را بدون هیچ چفت و بست و برنامه ریزی ای به سوی واردات بی رویه باز کند از آن چیزی جز مصرف کننده نخواهد بود و اصلا انقلاب اسلامی صورت پذیرفت تا کشور بر روی پاهای خود بایستد و مصرف گرایی صرف به حداقل برسد.
تیم مذاکره کننده، مسئولان و در مجموع ملت بایستی هر اقدامی را که می توانند انجام دهند تا دشمن اغواگر و بدعهد به زیر میز و قول خود نزنند و کشور را دچار آسیب نکنند. به واقع باید مستحکم بایستند و در برابر زیاده خواهی انان راه های فرار و دور زدن را بگیرند. به عبارت بهتر نباید از دشمنی دشمن غافل شوند و یقین داشته باشند دشمن از هر فرصتی برای نابودی انقلاب اسلامی استفاده میکند تا این انقلاب از غیرت ملی و دینی خود دست بر دارد.
منتشر شده در :
دفتر مطالعات اقتصاد اسلامی

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>